Isnin, 27 Jun 2011

Biasa sahaja

Aku
Bukan siapa siapa
Hanya punya hati yang biasa
Untuk kamu
Namun bagiku itu bukan perasaan biasa.

Sayang ku bukan biasa
Namun diriku tiada apa
Ingin ku beri kamu seribu bahagia
Maafkan aku.
Kadang ku tak berjaya.

Aku selalu berfikir
Dan makin banyak di fikiran
Apakah ini satu abadi
Atau mungkin hanya halusinasi

Tapi biarkan.
Aku ingin terus punya hati yang biasa ini
Aku tetap seorang yang biasa
Yang ingin beri kamu satu bahagia
Yang terindah dan luar biasa.

Selasa, 21 Jun 2011

Aku ingin

Aku ingin jadi yang terindah
Yang teristimewa;
Yang amat kamu cinta;
Yang amat kamu perlu;
Yang pernah ada dalam hidup kamu

Aku ingin jadi yang membahagiakan kamu
Yang sentiasa memberi kamu cinta
Yang sentiasa ada; Selagi kamu mahu ia ada
Walau sampai bila bila

Aku ingin jadi sesuatu;
Yang sukar untuk kau sakitkan
Yang sukar untuk kau tinggalkan
Selamanya akan kau jaga
Sentiasa kau benarkan hati aku ada.

Aku hanya ingin jadi sesuatu yang paling indah;
Yang paling istimewa;
Yang paling bahagia;
Yang pernah kamu ada.
Sentiasa, sampai bila-bila.

Jumaat, 3 Jun 2011

mengamuk meracau

Ini satu amukan
Tapi dalam senyap.
Dalam diam.
Menjerit tapi senyap.
Mengamuk tapi diam.
Meracau tapi masih ketawa.
ini;
Sifat mutlak aku.
Sifat konkrit aku.
Senyap;
Diam;
Fikir;
Sampai hilang sendiri.

Mana mungkin semuanya seperti yang kau mahu.
Hanya sebesar zarah;
Kau jadikan macam gajah.
Konkritkan kaca yang ada dalam diri dan hati.

Kenapa kau diam?
Mengamuk melalui kata-kata?
Jerit lah kau.
Mengamuk lah kau.

Kerana aku tahu, tak siapa yang faham. Lebih baik dari aku mengamuk di dunia nyata.